Na gorąco

Bezkrytyczny kult żołnierzy „wyklętych” prowadzi do pomniejszenia lub zdyskredytowania znaczenia innych postaw oporu i walki wobec komunistycznej władzy!

Żołnierze (nie tylko) „wyklęci”

Żołnierze „wykleci” legendę zawdzięczają narracji zbudowanej na odwołaniu się do utrwalonej w naszej historii walce o ojczyznę z bronią w ręku, ofierze krwi, heroiczności postaw, bezkompromisowości, jednoznaczności. Chociaż, jak mówią historycy, „wyklęci” to pojęcie wyidealizowane, mity chodzą swoimi mniej lub kreowanymi drogami.

Kult bezkompromisowości żołnierzy „wyklętych” prowadzi równocześnie do pomniejszenia lub zdyskredytowania znaczenia innych postaw oporu i walki wobec komunistycznej władzy, jakoby postaw niejednoznacznych i opartych na kompromisie.

O podejmowanych wyborach decydował rozmiar doświadczeń lat wojny, a przede wszystkim ocena rzeczywistości. Jedni nie złożyli broni, podjęli walkę. Inni, którzy przeżyli powstanie warszawskie, w którym zagładzie uległo całe miasto, domagali się weryfikacji naszego patriotyzmu romantycznego, krwi przelanej w imię wartości z dobrze skalkulowaną szansą zwycięstwa. Dla wielu, odpowiedzialność za ojczyznę, zrujnowaną w czasie wojny, w tym i nasze miejsce do życia, odpowiedzialność za polską kulturę, życie społeczne, za sferę życia duchowego, religijnego, domagała się przede wszystkim kompromisu z rzeczywistością.

„Gdzieś w tym czasie słuchałem radia, (...) natrafiwszy przypadkiem na informacje z jakiegoś bardzo autorytatywnego ośrodka zachodniego. Pamiętam, jak duże wrażenie zrobiła na mnie wypowiedź, że trzeba piętnastu lat, aby Stany Zjednoczone dorównały uzbrojeniu Rosji. A więc piętnaście lat czekania na jakąś zmianę lub poprawę – pomyślałem. Ta audycja radiowa stała się dla mnie punktem przełomowym. Powiedziałem sobie: żadnego desantu i żadnej wojny (III wojny światowej nie będzie); nie można żyć „na niby” i w ciągłej tymczasowości, nie można wyłącznie czekać i egzystować po to, aby przetrwać”, pisał cenzurowany w PRL historyk Stefan Świeżawski.

W katolickim „Tygodniku Warszawskim” (zlikwidowanym już w 1948 r. przez ówczesne władze komunistyczne) jeden z redaktorów po pobycie w poniemieckim miasteczku na przyłączonych do Polski ziemiach zachodnich w artykule pt. „Wybory a tramwaje w Słupsku” podzieli się z czytelnikami swoją refleksją „od końca XVIII wieku energię najlepszych jednostek w narodzie pochłaniała nie praca, ale walka; walka nie tylko z wrogiem zewnętrznym, ale także wewnętrznym, który ośmielał się inaczej pojmować dobro Polski”....

Całość w wydaniu papierowym i e-kontakty od czwartku, 22 lutego

Zdjęcie z konkursu

Przebój

Masters - Szukam dziewczyny (Official Video)